پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

بعضی از دولت‌های قلدر اصرار به مذاکره می‌کنند، اما مذاکره آن‌ها برای حل مسائل نیست برای تحکم است. اسم مذاکره را تکرار می‌کنند تا در افکار عمومی فشاری ایجاد کنند که بله طرف برای مذاکره حاضر است و چرا شما حاضر نیستید؟ هدف آن‌ها این است که مذاکره کنیم تا آنچه را که می‌خواهیم به طرف مذاکره که آن طرف میز نشسته تحمیل کنیم اگر قبول کرد که چه بهتر اگر قبول نکرد جنجال راه بندازیم که این‌ها از میز مذاکره فاصله گرفتند یا از پای میز بلند شدند. مذاکره برای آن‌ها راهی و مسیری برای طرح توقعات جدید است. فقط مسئله هسته‌ای نیست که حالا راجع به مسائل هسته‌ای صحبت کنند، توقعات جدیدی را مطرح می‌کنند که این توقعات جدید از طرف ایران قطعاً برآورده نخواهد شد. راجع به امکان دفاعی کشور، راجع به توانایی‌های بین‌المللی کشور، فلان کار را نکنید فلان فرد رو نبینید فلان چیز را تولید نکنید یا برد موشک شما از فلان قدر بیشتر نشود. مگر کسی می‌تواند این مسائل را قبول کند؟